Η ΑΝΑΖΩΠΥΡΩΣΗ ΤΗΣ ΓΑΛΛΟΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗΣ

 

Θα λέγαμε ότι μετά τους δύο καταστροφικούς πολέμους για την Ευρώπη το προηγούμενο αιώνα, μια νέα αντιπαράθεση ανάμεσα στους δύο ισχυρούς της γηραιάς ηπείρου θα έβλαπτε ακόμα περισσότερο το σύγχρονο κόσμο. Ωστόσο, εν έτη 2020 η σύγκρουση συμφερόντων ανάμεσα σε Γαλλία και Γερμανία προκαλεί εκ νέου ανησυχία στις υπόλοιπες περιφερειακές δυνάμεις.

Η κρίση των ελληνοτουρκικών σχέσεων έφερε στο προσκήνιο την ιστορική αυτή διαφορά των δύο κρατών. Η Γαλλία από την πρώτη στιγμή έκανε σαφή τη θέση της υπέρ των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας. Όχι από την καλή της καρδιά, αλλά για τα συμφέροντα της στην Ανατολική Μεσόγειο και πρωτίστως επειδή γνωρίζει την ανάγκη διατήρησης της υπό κατάρρευσης Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η Γερμανία, από την άλλη, παρόλο που κατέχει τα ηνία αυτή της ενώσεως εδώ και αρκετά χρόνια φαίνεται σαν να μην μπορεί πλέον να τα διαχειριστεί. Τα ήξεις αφήξεις του τελευταίου διαστήματος δυναμιτίζουν το κλίμα και επιπλέον δίνουν έναυσμα στη Τουρκία να συνεχίσει τις προκλήσεις προς ένα κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής οικογένειας, που δεν έχει την αναγκαία υποστήριξη της.

Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις του τελευταίου διαστήματος, ωστόσο, αποτέλεσαν το κερασάκι στη τούρτα στην αναζωπύρωση της ιστορικής αυτής αντιπαράθεσης. Ο πρόεδρος Μακρόν από τη πρώτη κι όλας μέρα της εκλογής του έδειξε τις προθέσεις του η Γαλλία να μην έχει το ρόλο του ακολούθου της Γερμανίας, αλλά να αναλάβει δραστικές πρωτοβουλίες. Μάλιστα, κατά καιρούς, Μακρόν και Μέρκελ ήρθαν σε σύγκρουση με αφορμή οικονομικά, στρατιωτικά, περιβαλλοντικά θέματα, αλλά και θέματα επέκτασης της επιρροής της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε τρίτες χώρες.

Η διαφορά του χάσματος - όχι μόνο ηλικιακό - ανάμεσα στους δύο μεγάλους ηγέτες διευρύνθηκε με αφορμή την έκρυθμη κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο. Κι αν η Μέρκελ προσπαθεί μέσω της πλαγίας οδού της διπλωματίας να ηρεμήσει το τεταμένο κλίμα ή αν θέλετε και να παγώσει καταστάσεις, προφανώς επειδή δεν θέλει στη δική της και τελευταία θητεία - υπενθυμίζω ότι στις επόμενες εκλογές η καγκελάριος δεν θα είναι υποψήφια - ένα θερμό επεισόδιο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας και μία ακόμα πιο ενδεχόμενη διαίρεση της Ευρώπης, ο πρόεδρος Μακρόν κρατάει αυτή τη στιγμή και το καρότο και το μαστίγιο. Και προσωπική μου άποψη είναι ότι τόσο η Ελλάδα όσο και η ίδια η Ευρώπη οφείλουν και πρέπει να εναποθέσουν τις οποίες ελπίδες τους για ένα καλύτερο μέλλον στο Γάλλο πρόεδρο. Από εκεί και πέρα, το πώς θα επηρεάσει τις γαλλογερμανικές σχέσεις ο ή η διάδοχος της καγκελαρίου Μέρκελ, είναι κάτι το οποίο αξίζει να παρακολουθήσουμε στο προσεχή μέλλον...