Ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΙ Η ΜΕΛΙΝΑ... ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ

Στη πιο πολωμένη εκλογική διαδικασία στην ιστορία των Ηνωμένων πολιτειών το πρόσωπο του Τζο Μπάιντεν αποτέλεσε το σήμα κατατεθέν της αλλαγής για την Αμερική. Αλλαγή που δεν σηματοδοτείται μόνο από την εκλογή της πρώτης γυναίκας αντιπροέδρου, αλλά από μία περίοδο εσωστρέφειας. Όχι ότι η διακυβέρνηση Τραμπ ήταν η πιο αποτυχημένη διακυβέρνηση ιστορικά, στο μείζον όμως ζήτημα του κορωνοϊού η διαχείριση ήταν τραγική. Και εδώ όμως η βραδιά των εκλογών είχε μία τεράστια ανατροπή. Οι Αμερικάνοι επέλεξαν την οικονομία ως βασικό κριτήριο επιλογής και αυτό ήταν που σε μεγάλο βαθμό έκαναν τις εκλογές ντέρμπι μέχρι... την Πενσιλβάνια.

Ο Μπάιντεν στην αρχή της κούρσας του χρίσματος των δημοκρατικών είχε πολλά εμπόδια να

αντιμετωπίσει. Ο Τραμπ έμοιαζε άτρωτος. Η δολοφονία ενός Αφροαμερικανού και η πανδημία ήρθαν

για να αναστατώσουν τον υγιή περίπατο του απερχόμενου πλέον προέδρου. Το μομέντουμ άλλαξε και

ο Μπάιντεν έκανε αυτό που ήξερε καλά ως επί χρόνια ενεργεία πολιτικός.

Εν μέσω πανδημίας συσπείρωσε το ακροατήριο του, έπεισε ανθρώπους που δεν θα ψήφιζαν να τον

ψηφίσουν και έβγαλε κάποιους άλλους στο δρόμο παρά το κίνδυνο του κορωνοϊού. Η αλλαγή ήρθε

ποιο δύσκολα από όσο την περίμενε, διότι ο Τραμπ δημιούργησε το δικό του κοινό και τα δικά του

ερείσματα στον Αμερικανικό λαό. Και κατάφερε κι εκείνος να τους συσπειρώσει περισσότερο από κάθε

άλλη φορά. Και αυτό θα πρέπει να θεωρείται επιτυχία για το Ρεπουμπλικανικό κόμμα.

Ωστόσο, ο υποψήφιος των Δημοκρατικών τα κατάφερε λίγο περισσότερο από τον πολιτικό αντίπαλο

του. Με λίγα λόγια θα λέγαμε ότι πέτυχε ότι και ο Αντρέας Παπανδρέου το 1981 στην Ελλάδα. Το θέμα

είναι πως θα το διαχειριστεί στην τετραετία που έρχεται, αφού όπως φάνηκε άλλωστε ο Τραμπ και

γενικότερα αυτή η μορφή πολιτικής καραδοκεί. Επίσης, στο πλευρό του έχει μία προσωπικότητα που

αναμένεται να εξελιχθεί στο πολιτικό παράδειγμα των Ηνωμένων πολιτειών, που όσο σύγχρονες και αν

θέλουν να δείχνουν, κατά βάθος είναι άκρως συντηρητικές. Η Καμάλα Χάρις είναι η πρώτη

γυναίκα αντιπρόεδρος και χτίζει πλέον τη δική της δυναμική που πιθανότατα να διαδραματίσει και

καθοριστικό ρόλο σε μελλοντικές εκλογές στην Αμερική και όχι μόνο. Παράδειγμα αντίστοιχο σαν

εκείνο της Μελίνας Μερκούρη.

Ένας άνεμος αλλαγής πνέει πάνω από την Ουάσιγκτον. Σε ποια κατεύθυνση θα κινηθεί θα φανεί στο

 προσεχές διάστημα. Δύο πράγματα, ωστόσο, θα πρέπει να θυμόμαστε καλά τα τέσσερα επόμενα χρόνια.

Πρώτον, ότι ο Τραμπισμός ήρθε για να μείνει και οι ακόλουθοι του δεν είναι καθόλου αμελητέα

ποσότητα. Και δεύτερον, η αποδοχή της νίκης Μπάιντεν από την ελληνική εκλογική βάση. Ένα

τελευταίο μόνο: ο ήλιος δεν ανέτειλε πάνω από την Ελλάδα τελικά!