ΤΟ ΕΜΒΟΛΙΟ, Η ΒΙΣΣΗ ΚΑΙ Η ΒΑΝΔΗ

 

Στη τελευταία στροφή του 2020, λίγες μέρες πριν η χρονιά της μάσκας και του εγκλεισμού μας αποχαιρετήσει, ήρθαν οι ωραιότερες στιγμές του τρέχοντος έτους. Η ελπίδα ότι το τέλος της μάχης με τον αόρατο εχθρό πλησιάζει και μία πολυαναμενώμενη ένωση δύο και βάλε δεκαετιών. Και αν είναι πέρα για πέρα άστοχο να εξισώνουμε αυτά τα δύο γεγονότα μαζί, υπάρχει ένα κοινό στοιχείο.

 

Η άφιξη αυτών των έστω και λίγων εμβολίων στη χώρα μας, απογοήτευσε ένα ολόκληρο σύστημα που πόνταρε πάνω στο πόνο και στην αγωνία χιλιάδων συνανθρώπων μας. Που προσπάθησε να βγάλει “άχρηστη” την κυβέρνηση από την αρχή της πρωτόγνωρης αυτής κατάστασης, που ακύρωνε καθημερινά τους επιστήμονες και τις μελέτες, λες και ο μέσος χρήστης του Twitter, άλλοτε με ονοματεπώνυμο και άλλοτε ως υπόγειο τρολ των 0,60, έχει ανώτερες ή πιο εξειδικευμένες γνώσεις από τους ειδικούς. Αυτοί που κατηγόρησαν το άνοιγμα των συνόρων το καλοκαίρι και τώρα ζητάνε επιδόματα και που κάνουν υποδείξεις για τον τρόπο λειτουργίας του lockdown, όταν εκείνοι βολοδέρνουνν για φωτογραφίες στο στολισμένο Σύνταγμα ή οργανώνουν πάρτι στα σπίτια.

Και σε αυτήν την ιστορική μέρα, για την οποία ο ιστορικός του μέλλοντος θα γράψει πολλά, ασχολήθηκαν με το φανελάκι του κ. Τσιόδρα ή αντιπολιτεύτηκαν για τις εννιά χιλιάδες - και όχι ένα εκατομμύριο – δόσεις του εμβολίου. Οι ίδιοι που από τότε που η Pfizer ανακοίνωσε την παραγωγή και διαθεσιμότητα του εμβολίου υποστήριζαν για μετάλλαξη του DNA μας, 5G, επιστημονικής φαντασίας παρενέργειες και άλλες τέτοιες μπούρδες στα σκοτεινά υπόγεια του Facebook και του Twitter. Αλλά δεν μου προξενεί καμία πλέον εντύπωση ό,τι κι αν σκεφτεί ο διεστραμμένος εγκέφαλος τους από εδώ και πέρα, διότι είναι αυτοί που το 2015 διαδήλωναν υπέρ του “ΟΧΙ” στο δημοψήφισμα, υπέρ μίας τάχα ανεξάρτητης χώρας, αυτόνομης και απομακρυσμένης από οτιδήποτε σύγχρονο και αναγκαίο. Και σήμερα χάρις σε αυτή την οικογένεια – που ευτυχώς έστω και από καραμπόλα παραμείναμε – έχουμε τις πρώτες δόσεις των εμβολίων, φάρμακα, αλλά και λεφτά για να μπορεί το κράτος να στηρίζει τις επιχειρήσεις και τους εργαζόμενους.

Για να φτάσουμε, όμως, ως εδώ, στην αρχή του τέλους, χρειάστηκε μία τεράστια και επίπονη προσπάθεια. Μείναμε μακριά από αγαπημένα μας πρόσωπα, φίλους και συγγενείς. Στερηθήκαμε αγαπημένες συνήθειες και ασχολίες. Χάσαμε ένα χρόνο από τη ζωή μας. Ωστόσο, τα καταφέραμε. Η επιστημονική κοινότητα έκανε το μεγάλο βήμα. Η τεχνολογία συνέβαλε τα μέγιστα, ώστε να έχουμε τώρα που μιλάμε το βασικό εργαλείο για να πολεμήσουμε την αόρατη απειλή. Και το οφείλουμε στους συνανθρώπους μας που έχασαν τη ζωή τους από αυτήν την άτιμη ασθένεια.

Τώρα αρχίζει το μεγάλο στοίχημα της υπομονής. Ο δρόμος παραμένει δύσβατος. Οι λαιστρυγόνες καραδοκούν. Αλλά όταν υπάρχει η θέληση τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο. Και για να το συνδέσω με το άλλο σπουδαίο γεγονός του 2020, κάποιοι κρατούσαν χώρια δύο απόλυτες σταρ για τους δικούς τους άγνωστους λόγους. Το πλήρωμα του χρόνου, όμως, ήρθε και τις έφερε κοντά. Μαζί στη σκηνή έτοιμες να μεγαλουργήσουν. Όπως η δική τους αγκαλιά “έσβησε” κάθε αρνητική ενέργεια, έτσι και η δική μας, όταν βρεθούμε και αγκαλιαστούμε ξανά, θα “σβήσει” κάθε κακή ανάμνηση...