ΑΥΤΟ ΘΑ ΠΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΗΣ.

 

 

Η Σοφία Μπεκατώρου μπορεί να μην ήταν ολυμπιονίκης, αλλά μία οποιαδήποτε Σοφία που έχει βιώσει κακοποίηση . Στην περίπτωση της η είδηση θα περνούσε στα ψιλά γράμματα της επικαιρότητας, ενώ στο κοινό νου το γεγονός θα αποτελούσε μία ακόμα αποτρόπαια ενέργεια, που ωστόσο θα μας άφηνε αμέτοχους και αδιάφορους, όπως τόσες και τόσες αντίστοιχες ιστορίες που μαθαίνουμε καθημερινά. Η καταγγελία της Σοφίας Μπεκατώρου, μιας γυναίκας ολυμπιονίκης, άξιας και με τη δική της ιστορία, οδήγησε σε αυτό τον ευρύτερο ξεσηκωμό που αποτελεί παρακαταθήκη για το μέλλον.

Δυστυχώς, αν και ζούμε στον 21ο αιώνα, σε μία κοινωνία που θέλει να θεωρείται προοδευτική και σύγχρονη, δεν έχουν αποβληθεί ακόμα τα στοιχεία μίας άλλης περιόδου - άκρως οπισθοδρομικής – που τέτοια απάνθρωπα περιστατικά δεν τα καταδικάζει, αντίθετα στιγματίζει τα θύματα. Αυτό νομίζω ότι προσπάθησε να ανατρέψει η Σοφία Μπεκατώρου. Αυτή την ανοχή και την ατιμωρησία που διακρίνει τους δράστες. Δεν είχε λόγο να επαναφέρει μία δυσάρεστη στιγμή της ζωής της, που κανένα θύμα δεν επιθυμεί να θυμάται είκοσι και κάτι χρόνια μετά, για να δει το φως της δημοσιότητας ή να επισκεφθεί την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, όπως κάποιοι έσπευσαν να σημειώσουν. Αλλά ως όφειλε σαν πρόσωπο ευρείας αποδοχής και καταξίωσης, επιχείρησε να προστατεύσει τις μελλοντικές γενιές από αυτή τη μάστιγα και να βάλει ένα τέλος σε τέτοιες κτηνώδεις ενέργειες, να αφυπνίσει και να ταρακουνήσει την κοινωνία και τους θεσμούς. Και αυτό χρειάζεται περισσότερο θάρρος, μεγαλείο ψυχής και θράσος για να το πετύχεις.

Με αυτό τον τρόπο, η Μπεκατώρου άνοιξε τον ασκό του αιόλου των καταγγελιών. Άτομα που φοβόντουσαν να μιλήσουν εξαιτίας του στιγματισμού και της ενδεχόμενης περιθεροποίησης είδαν έναν άνθρωπο να βγαίνει μπροστά. Είδαν την κοινωνία να συμπαραστέκεται, να αγανακτεί και να καταδικάζει. Και αυτό αποτελεί την μοναδική ευκαιρία να αλλάξουμε τον τρόπο αντίληψης και συμπεριφοράς μας. Να αποβάλουμε τον κοινωνικό ρατσισμό του δήθεν ασθενές φύλου, αλλά και το πως διαχειριζόμαστε και αντιμετωπίζουμε αντίστοιχα φαινόμενα κακοποίησης ή παρενόχλησης σε όλους τους τομείς της καθημερινότητας μας. Βλέπουμε στα τηλε-ριάλιτι κοπέλες να συμπεριφέρονται σαν άβουλα όντα στις επιθυμίες του μεγάλου σουλτάνου και δεν αντιδράμε. Ακούμε καταγγελίες γύρω από τον αθλητισμό και την παιδεία και αναρωτιόμαστε αν είναι δυνατόν στη σημερινή εποχή να γίνονται αυτά σε δύο χώρους που μέχρι και οι αρχαίοι πρόγονοι μας έδιναν πρωτεύουσα σημασία. Καταλάβαμε επιτέλους ότι η κατοχή εξουσίας δεν προϋποθέτει ασυλία ούτε προνόμιο για ασυδοσίες. Πλέον, αυτό το κατόρθωμα πρέπει να το θυμόμαστε πάντα και να μην χρειαστεί ποτέ ξανά μία Μπεκατώρου να μας το υπενθυμίσει.